स्वेटर

 स्वेटर

©® सौ.हेमा पाटील.

माहेरी गेलेल्या मुग्धाची सामानाची आवराआवर चालली होती.मुलांना सुट्टी लागल्यामुळे ती दिवाळीत भाऊबीजेदिवशी माहेरी आली होती.त्यानंतर जाते रहाते करत सर्वांच्या आग्रहाला बळी पडत तब्बल बारा दिवस राहिली होती.तिला शिक्षिका असल्याने शाळेला सुट्टी होती म्हणून रहाणे जमले होते. 

पण आता परवापासून शाळा सुरु होणार होती म्हणून मुक्काम आवरता घ्यावा लागणार होता.त्याचीच भराभरी चालली होती.आई किचनमध्ये ताजी दिवाळी बनवत होती मुलीला सोबत बांधून देण्यासाठी..आणि मुग्धाचे सामाना सोबतच माहेरच्या आठवणी ही बांधायचे काम सुरू होते. सामान बांधायचे काम हाताने सुरु होते आणि स्मृती बांधण्याचे मनाने...

सगळे बांधून हातावेगळे झाले..आईचे ही स्वयंपाकघरातील काम उरकले.मग दोघी मायलेकीच्या गप्पा सुरू झाल्या. आईचा उपदेश करून झाला. तिचे आईला काळजी घे सांगून झाले.दोघीही आपापल्या अंथरुणावर पडल्या.पण दोघीही रात्रभर जाग्याच होत्या. काळजाचा तुकडा नांदायला जाणार, आता परत कधी रहायला येणार अशी चुटपुट आईला लागून राहिली होती.आणि आता माहेरी विसावायला कधी येता येईल असा विचार लेकीच्या मनात घोळत होता.

सकाळी दारात रिक्षा उभी राहिली तशी ती आईच्या बाबांच्या पाया पडली.आईने हळदीकुंकू लावून तिला भरल्या डोळ्यांनी निरोप दिला.उंबऱ्यातून बाहेर पाऊल टाकले आणि तिने मागे वळून पाहिले.एवढ्यात आईच्या लक्षात आले,"अगं तू स्वेटर घातला नाहीस! एवढ्या सकाळी बसमध्ये थंडी वाजेल ना"!

"अगं नाही एवढी थंडी.मी नाही आणला स्वेटर.मुलांचे फक्त आणले होते". 

हे ऐकून आई आत वळली व आपला स्वेटर घेऊन आली.

"धर हा घाल स्वेटर.एवढ्या थंडीचे बिना स्वेटर प्रवास केलास तर आजारी पडशील तिकडे गेल्या गेल्या".

"अगं, पण मग तुला कुठला स्वेटर"?

"मी कुठे बाहेर जाते? आणि तसा पण माझ्याकडे दुसरा आहे".

हे आईचे बोल ऐकून तिने तो स्वेटर घेतला व अंगावर चढवून ती रिक्षात बसली. रिक्षातून डोके बाहेर काढून आई दिसेनाशी होईपर्यंत ती हात हलवत होती.आई दिसायची बंद झाली तशी तिने दोन्ही हातांची छातीशी मिठी घातली.जणू त्या स्वेटर सोबत आई तिच्या सोबत होती.

त्यानंतर काही वर्षांनी ती मुलीच्या सासरी गेली.मुलीचा संसार बघून सुखावली.चार दिवस तिथे राहून ती परतणार तोच लेकीने एक स्वेटर आणून दिला.

"आई हा स्वेटर घेऊन जा".

"अगं माझ्याकडे आहे.मला नको".

असे आई म्हणताच ती म्हणाली,

" अगं, नवा घेतला नाही.माझाच आहे जुना.तुला होईल गावी गेल्यावर घालायला. चांगला उबदार आहे".

तिने तो स्वेटर हातात घेतला व त्यावरून हलकेच हात फिरवला.तिच्या मनात आईची स्मृती उभी राहिली.तो आईची स्मृती म्हणून जपलेला स्वेटर जीवापाड जपून वापरला होता तिने.

आता हा लेकीचा स्वेटर ती तसाच जपून वापरणार होती.. तेव्हा ती लेकीच्या भूमिकेत होती आता आईच्या...इति हेमा उवाच

©® सौ.हेमा पाटील.