अबोली मी

#अबोलीमी


"अहो...मी जरा जाऊन येते चालायला" !


मोबाईलमधून डोके वर काढत अहो म्हणाले.."बरं" ! अन् बूट घालणाऱ्या तिच्याकडे पहात म्हणाले ,"ही कुठली साडी "?


तिने स्वतःच्या अंगावरील साडीकडे अविश्वासाने मागेपुढे वळून एकवार पाहिले ,अन् मग म्हणाली ,"कुठली म्हणजे "?


"अगं , छान दिसतेय साडी .कलर अगदी तुझ्या कलरला मॅच झालाय".


"ही वक्रोक्ती आहे का"?


"बघा..असे असते तुम्हा बायकांचे ! स्तुती केली तरी ती सरळपणे घ्यायचीच नाही.कायम शिंगे रोखूनच तयार...आवडली साडी म्हणून सांगितले,तरी वाकड्यातच शिरायचे".


"नाही नाही ! आवडली हे सांगितलेत हे छानच झाले...पण गेले दोन महिने ही साडी एक दिवसाआड माझ्या अंगावर असते.ही साडी मी रोज वापरायला काढली आहे".


"पण आत्ता मला तुझ्या अंगावर छान वाटली म्हणून"...


"अहो ,गेले दोन महिने अंगावर दिसली पण लक्ष गेले नाही हेही समजून घेतले एकवेळ ,पण आज सकाळपासूनही हीच साडी माझ्या अंगावर आहे..पण ही साडी छान दिसते हा दृष्टांत आत्ता या क्षणी कसा काय झाला" ?


"जाऊदेत.. तुम्हां बायकांचे असेच असते.कधी मनातले काही सांगितले तर तुमचे आपले काही वेगळेच असते"..


"बायकांचे...? म्हणजे अशा किती बायकांना तुम्ही साडी छान आहे असे सांगता" ?


"अगं माझे आई...जा ना आता ! चालायला निघाली आहेस ना ! इथेच काय जिभेचा व्यायाम करत बसलीयेस"  ?


"का बरं.. मुद्द्याचे बोलायला लागले की जिभेचा व्यायाम..अन् तुमचा काय कपालभाती सुरु आहे काय मगापासून"...


"नाही बाई .. चुकले माझे.तुझी साडी काही छान वैगेरे नाही.जा तू चालायला"...


"अन् हो..कलर मला मॅच होतोय म्हणालात ते विसरलेच की बोलायचे ,साडीचा कलर गुलमुशी आहे,म्हणजे मी सावळी आहे हेच साडीच्या कलरच्या आडून सांगायचे होते ना "!


"अगं .‌..आता चार वर्षांपूर्वी ही साडी खरेदी करताना मी काय बोललो होतो तेही सांगणार आहेस का आता"...


"मुळीच नाही ..कारण पहिली गोष्ट म्हणजे ह्या साडीला चार नाही तर बारा वर्षे झाली आहेत, म्हणून तर आता घरात वापरायला काढली आहे.आणि ही साडी तुम्ही घेतलेलीच नाहीये मुळी...ही माझ्या माहेरुन आलेली साडी आहे".

©® सौ.हेमा पाटील.

"अगं , कपाटभरुन साड्या आहेत तुझ्या..कसे लक्षात रहाणार माझ्या की कुठली कधी अन् कुणी घेतली ते"...


"त्यासाठी बायकांच्याच वंशाला जावे लागते..अन् कपाटभरुन आहेत म्हणता त्यातल्या एक चतुर्थांश तरी तुम्ही घेतलेत का" ?


"हो हो समजले..जातेस चालायला की मी जाऊ ?तसेही डोके गरगरायला लागलेय माझे"...


"आधी चुकायचे अन् मग त्याचे खापर पण माझ्यावरच फोडायचे! मी म्हणूनच टिकले बाई..दुसरी एखादी असती तर कधीच सोडून गेली असती" ..


साडी छान दिसते हा झालेला साक्षात्कार मुखावाटे उद्गारण्याची जी चूक केली त्याची मिळालेली शिक्षा  ऐकून निमूटपणे परत मोबाईलमध्ये मान घालून बसलेल्या अहोंकडे पहात ती बाहेर पडली...आता पायांनी चालायला...! कारण मेंदूचा अन् जिभेचा व्यायाम करुन झाला होता...इति हेमा उवाच

©® सौ.हेमा पाटील.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

वर्षाव शुभेच्छांचा

  शुभेच्छांचा वर्षाव    या शुभेच्छा देणारांचे पण मला विशेषच वाटते. कशाच्याही काय शुभेच्छा द्यायच्या राव ? बेंदूर या सणाच्या शुभेच्छा? आपण काय बैल आहोत का? तसे बघितले तर बैलासारखे आपणही स्वतःला घाण्याला जोडून घेतलेच आहे म्हणा ! पण आपल्यासाठी वेगळे सण असतात ना! Father's Day ! Engineer's Day ! Doctor's Day !  मग बेंदराच्या शुभेच्छा कशासाठी? तो दिवस ज्यांच्यासाठी आहे त्यांच्याप्रती कृतज्ञता व्यक्त करा.आजकाल खेडेगावात पण अख्ख्या गावात मोजून पंचवीस तीस बैल असतील.सगळी कामे ट्रॅक्टरच्या सहाय्याने केली जातात. मग शहरात बसून बेंदराच्या शुभेच्छा का द्यायच्या? त्याऐवजी  शहरात राहणाऱ्या नवीन पीढीला बैल करत असलेल्या शारीरिक कष्टांबाबत माहीती करुन द्या.शेतीतील त्यांचे योगदान समजून सांगा. अन्न वाया का घालवू नये ते शिकवा. खरं तर बेंदूर या सणाला मुळावर आलेला सण म्हणतात. खेड्यात आजही बाकी कुठल्या सणाला पुरणपोळी केली नाही तरी एकवेळ चालते पण या सणाला पुरणपोळीचा नैवेद्य देवाला हवाच! आषाढी एकादशी.. शुभेच्छा! गुरुपौर्णिमा... शुभेच्छा! आषाढी अमावस्या उर्फ गटारी अमावस्या... शुभेच्छ...
Read more

समज

 समज ©® सौ.हेमा पाटील. "हॅलो, नमस्कार मॅडम. मी सुधांशु , सुधांशु मोरे ". "मी ओळखते का आपणांस? मला तर आठवत नाही". "मी ओळखतो तुम्हांला मॅडम". एव्हाना मॅडम वैतागल्या होत्या. त्यांनी विचारले, "कोण तुम्ही? कशासाठी फोन केला आहे"? "मॅडम,मी तुमच्या लिखाणाचा फॅन आहे.मला तुमच्या कथा फार आवडतात". "धन्यवाद. हे सांगण्यासाठी फोन केला होता का "?  "नाही.म्हणजे हे पण सांगायचे होतेच! पण दुसरे बोलायचे होते ". मॅडमना अंदाज आलाच होता म्हणून त्यांनी त्या वाचकाची बडबड थांबवण्यासाठी म्हंटले, " मी लिहायला बसले होते.तुमच्या फोन मुळे माझी लिंक तुटली". पण तो मॅडमचा पंखा स्वतःच्याच विचारात गोल गोल फिरत होता त्यामुळे मॅडमची नाराजी त्याच्या लक्षातच आली नाही. "माझा नंबर कुठून मिळाला"?  "गेल्या वर्षी हितगुज दिवाळी अंकात आपली संस्कृती नावाची कथा प्रसिद्ध झाली होती बघा. त्या अंकात कथेच्या शेवटी छापला होता". "अच्छा! ती कथा आवडली होती तर! पण  दिवाळी अंक प्रकाशित होऊन सहा महिने झाले आहेत.आत्ता का फोन केला आहे? तेव्हाच क...
Read more

रिती ओंजळ

 #रिती ओंजळ     ©️ सौ.हेमा पाटील. "जी में आता हैं तेरे दामन में सर छुपाके हम रोते रहे..रोते रहे तेरे भी आखोंमे आसूंओंकी नमी तो नहीं.... तेरे बिना जिंदगी भी लेकीन जिंदगी तो नहीं...जिंदगी नहीं.. जिंदगी नहीं" | लीना खूप अस्वस्थ होती.तिला आर्यनची खूप आठवण येत होती.आत्ता मोबाईल उचलावा आणि आर्यनला फोन करावा असे प्रकर्षाने वाटून तिने दोनदा मोबाईल उचलला पण होता आणि हताश होऊन परत टेबलवर ठेवला होता.आर्यन आपला फोन उचलेल की नाही याबाबत ती साशंक होती.आजवर आर्यनसोबत घालवलेले  क्षण तिच्या मनात फेर धरत होते.एकामागून एक आठवणी पावसाच्या सरींसारख्या मनावर कोसळत होत्या.आणि त्यात न्हाऊन निघाल्यावर मन शांतवण्याऐवजी अधिकच अस्वस्थ झाले होते.आर्यनचा दुरावा साहवत नव्हता.आत्ता या क्षणी मर्यादेच्या सगळ्या बेड्या काढून फेकून द्याव्यात आणि अधिरपणे धावतच आर्यनकडे जावे व त्याच्या मिठीत शिरावे ही इच्छा प्रबळपणे मनात दाटून येत होती...आत्ता याक्षणी मला जगातील इतर कोणतेही सुख नको आहे..त्याच्या आश्वस्त बाहुपाशांचा विळखा हाच माझ्यासाठी याक्षणी माझी सर्वात महत्त्वाची गरज आहे.मला त्याच्याकडून काहीही म...
Read more