मोगरा फुलला

 मोगरा फुलला 

©️सौ. हेमा पाटील.

आपकीं नजरोंने समझा प्यार के काबिल हमें....हे गाणे सुरू झाले आणि मोहितने गाडी चालवताना निशाकडे हळूच पाहिले.ती ही तेव्हा त्याच्याकडेच पहात होती.

आजची त्यांची दोघांची कांदेपोहे कार्यक्रमानंतरची पहिलीच भेट...गाडी लोणावळ्याच्या दिशेने चालली होती.गेल्याच आठवड्यात कांदेपोह्यांचा कार्यक्रम होऊन दोघांनी आपली पसंती दर्शवली होती.एकमेकांच्या सानिध्यात काही वेळ घालवावा व एकमेकांचा अधिक परिचय व्हावा, त्यानंतर पुढील निर्णय घ्यावेत अशा उद्देशाने आज ते दोघे लोणावळ्याला चालले होते.निशा अधूनमधून त्याच्याकडे कटाक्ष टाकत होती.मनाशी म्हणत होती, "छानच आहे हा..रुबाबदार! हं केस माथ्यावर विरळ होत आलेत,पण याच्या डोळ्यांत जो खरेपणा दिसतो तोच माझ्या मनाला सर्वात जास्त भावलाय.रंगरुपापेक्षा ही याचा स्वभाव कसा आहे हे तिला जास्त महत्वाचे वाटत होते.

    तिने तिच्या आईवडिलांचा संसार सर्वात जवळून पाहिला होता.आईचे पतीला परमेश्वर मानणे आणि वडिलांनी मात्र बायको म्हणजे आपली कायमस्वरुपी दासी असे समजणे हे पाहून असेच पतीपत्नीचे नाते असते असाच तिचा बालपणी समज झाला होता.

   बालपणी भातुकलीच्या खेळात सहभागी झाले आणि बाहुलाबाहुलीचे लग्न असले की निशाचा बाहुला असला की ती ताठ्यातच असायची, नवरदेवाकडील मंडळी म्हणून..पण पती पत्नीचे नाते किती अलवार असते हे तिने पुण्याला शिक्षणासाठी गेली असताना एका कुटुंबात पेईंग गेस्ट म्हणून वर्षभर राहिली तेव्हा अनुभवले.

सावंत काका एका कंपनीत कामगार होते.काकू घरीच असायच्या.जवळपास रहाणाऱ्या काही बॅचलर्सना त्या डबे द्यायच्या.काका सकाळी कामावर जाण्यापूर्वी काकूंना पोळ्या भाजायला मदत करत.स्वत:ची सर्व कामे ते स्वत: करत.चहा सुद्धा काका स्वत: बनवत.ते पाहून तिला सुरवातीला खूप आश्चर्य वाटायचे.तिला आपल्या घरातील दृश्ये आठवायची.

  बाबा आंघोळीला निघालेत तर आईने पोळ्या लाटता लाटता मध्येच जाऊन त्यांचे पाणी काढून द्यायचे,त्यांचे कपडे,टाॅवेल काढून द्यायचे.आंघोळीवरुन आले की,चहाचा कप लगेच हातात द्यायचा.चुकून जरा वेळ झाला तर बाबांचा आरडाओरडा लगेच सुरू व्हायचा.

हे पाहून तिने एकदा काकांना विचारले की ,"काकू असताना तुम्ही का चहा बनवता? आणि तुम्हांलाही दिवसभर कामावर जायचे असते तरी काकूंना किती मदत करत असता.काकू दुपारी विश्रांती घेऊ शकतात पण तुम्हाला कंपनीत खूप काम असते.मग सकाळी कशाला लौकर उठता"?

यावर काकांनी दिलेले उत्तर तिच्या कायम स्मरणात राहिले.

"अगं,तिच्यावर मी खूप प्रेम करतो.तिच्यासाठी पैशांअभावी खूप काही मी करु शकत नाही.पण जेवढे शक्य आहे तेवढे तिला सुखात ठेवण्याचा मी प्रयत्न करतो.तिला मदत केल्याने तिची कामे लौकर होतात.तिच्यावर ताण येत नाही.यासाठी मी थोडेसे स्वत: कष्ट घेतो इतकेच" !

     यावर तिला आपल्या घरातील दृश्य आठवले.घरची शेती होती, वडील उच्चपदस्थ अधिकारी होते.पैशाला ददात नव्हती,पण काका पोळ्या भाजत असताना काकू ज्या प्रेमभऱ्या नजरेने त्यांच्याकडे पहात असत आणि काकाही त्याची परतफेड तशीच करत असत याची उणीव तिला आपल्या घरच्या दृश्यात जाणवली.याउलट आईने पोह्यांची डिश बाबांच्या हातात दिली आहे आणि बाबा आईवर रागवतायत, "लक्ष कुठे असते तुझे... मीठ किती कमी झालेय पोह्यात ! आता ते पण मीच शिकवू का पोहे कसे करावे ते! असेच संस्कार करा पोरीवरही म्हणजे छान उद्धार होईल तिच्या सासरी" !

आणि मग आईचे भरुन आलेले डोळे..हेच दृश्य सतत पाहण्याची सवय झालेल्या निशाला काका काकूंच्या नात्याने भुरळ पाडली.आणि ती कायमच आपल्या घरचे वातावरण आणि इथले वातावरण यांची तुलना करु लागली.त्या वर्षभरात ती या निर्णयापर्यंत पोहोचली की,पैशाच्या श्रीमंतीपेक्षा नात्याची जाणीव जास्त श्रीमंत असते.बालपणी तयार झालेले मत बदलण्यास हे वर्ष कारणीभूत ठरले.

जेव्हा तिच्या लग्नाची बोलणी घरात सुरू झाली तेव्हा तिने मनाशी ठाम विचार केला होता की,पतीला मी ही परमेश्वर मानेन,पण ते त्याच्या वागण्याने,रुढी म्हणून नाही ! आईचे संस्कार म्हणून नाही.तिचे आदर्श काका काकू होते.आजही जेव्हा ती मोहित सोबत गाडीत होती तेव्हा हेच विचार तिच्या मनात घोळत होते.

पत्नी कशी असावी याबाबत आपले काय मत आहे असे तिने मोहितला विचारले.त्याचे उत्तर त्याने असे दिले, "कृपया मला अहोजाहो बोलावू नका.आपण एकमेकांना पसंती दर्शवली आहे.आणि माझी पत्नी ही माझी सहचर असावी, मैत्रीण असावी असे माझे स्पष्ट मत आहे.सो..आपण मला अहो जाहो बोलावू नये." हे ऐकून निशा सुखावली.तिने विचारले,"पण मग आपण मला का अहोजाहो म्हणताय"? यावर मोहित म्हणाला, "तुम्ही मला कुठे अजून परवानगी दिली आहे!दिलीत तर अवश्य म्हणेन".यावर ती दिलखुलासपणे हसली.आणि अगदी मोकळेपणाने दोघे गप्पा मारु लागले. सोबत घालवलेला वेळ खूपच कमी होता असेच दोघांनाही वाटले.परत भेटण्याचे ठरवूनच दोघांनी निरोप घेतला.

निशा घरी आल्यावर आईने विचारले त्यावर जुजबी बोलून तिने आपली रुम गाठली.

एकांतात आज घडलेल्या घटना डोळ्यांसमोर उभ्या राहिल्या.

सभ्य, सुसंस्कृत आणि नात्याची जाणीव असणाऱ्या आणि खरेपणा पदोपदी जाणवत असलेल्या मोहितच्या सहवासात आपण खूप कंफर्ट फिल करत होतो हे तिला जाणवले.

   पर्स कपाटात ठेवताना सुगंध दरवळला तेव्हा तिला आठवण झाली की ,अरे...आपण तर गजरे काढलेच नाहीत पर्समधून ! मग तिने पर्स उघडली आणि आतील मोगऱ्याचे गजरे बाहेर काढले.पर्स ठेवली आणि बेडवर बसल्याबसल्या तिने ते गजरे ओंजळीत घेतले व खोल श्वास घेऊन हुंगले व अतीव समाधानाने डोळे मिटून ती तो सुगंध रोमारोमांत अनुभवू लागली.

 त्या सुगंधासोबत दुपारचे दृश्य तिच्या नजरेसमोर उभे राहिले.

जेवण्यासाठी ते हाॅटेलमध्ये निघाले होते,ती गाडीतून उतरली होती, मोहित गाडी पार्क करत होता.पुढे आल्यावर हाॅटेलच्या बाहेर ती थबकली. सभोवताली छान बाग होती.गुलाब,मोगरा,जास्वंद,लिली अशी अनेक फुलझाडे तिथे होती.पण ती तडक मोगऱ्यापाशी पोहोचली.मोगऱ्याचे वेलीवरचे फूल न तोडता तीने त्याचा सुवास घेतला,आणि तिच्या चेहऱ्यावर नेहमीप्रमाणेच आनंद, समाधान एकवटले.मागून मोहित गाडी पार्क करुन आपल्याजवळ आल्याची चाहूल लागताच ती समाधीतून बाहेर आली आणि हाॅटेलच्या दिशेने चालू लागली.

  आवर्जुन तिची आवड विचारुन घेऊन मोहितने त्याप्रमाणे जेवणाची ऑर्डर दिली.जेवण झाल्यावर दोघे परतीच्या प्रवासाला निघाले. टोलनाक्यावर नेहमीप्रमाणेच रविवार असल्याने गर्दी होती.गाडी लाईनला थांबली होती,पण त्याची नजर काहीतरी शोधत होती हे तिच्या लक्षात आले.गाडी टोल देऊन पुढे गेली की त्याने गाडी बाजूला घेतली व आलोच असे म्हणून तो खाली उतरला.ती उत्सुकतेने तो कुठे जातोय हे पहात होती.पण तो रस्ता क्राॅस करुन पलीकडे गेलेला तिला दिसला.मग ती गाणे ऐकत शांतपणे डोळे मिटून मान सीटवर टेकून बसली.दार उघडल्याचा आवाज आला आणि तिने डोळे उघडले .मोहित आला होता आणि त्याच्या हातात एक पुडी होती.तो गाडीत बसतानाच मोगऱ्याचा चिरपरिचित सुगंध दरवळला.त्याने तिच्यापुढे हात धरत ती पुडी तिच्या पुढ्यात धरली.तिने अलगद ती पुडी उचलली आणि उघडली,त्यात मोगऱ्याचे पाच सहा गजरे होते.तिने ते हुंगले आणि त्याच्याकडे पाहिले.तो तिच्याकडेच पहात होता.एक अक्षरही न बोलता दोघांनाही एकमेकांच्या मनातील भाव समजले.आत्ताही ते गजरे ओंजळीत घेतले तेंव्हा तिला त्याच्या नजरेतील ती स्निग्धता आठवली व आपली आवड न बोलता जाणून घेऊन ती पूर्ण करणारा मोहित तिला मनापासून आवडला.त्याची हीच एक कृती तिचे मन जिंकून गेली,आणि आपला सहचर असाच असावा हे आपले स्वप्न पूर्ण झाल्याच्या समाधानात ती मोगऱ्याच्या मनमोहक सुगंधात बुडून गेली..इति हेमा उवाच 

©️सौ. हेमा पाटील.