परिवर्तन

 नमस्कार..माझी लेखणी वर आज प्रसिद्ध झालेली माझी कथा वाचा..खालील लिंक वर क्लिक करून...


"सरिता..ऐ सरिता ! कुठल्या विचारात एवढी हरवली आहेस"?

सरिताने भानावर येत स्वतःला सावरले, "अगं काही नाही गं असंच"...

"नाही.काहीतरी मेजर आहे..गेले चारपाच दिवस मी पहातेय तुझे काहीतरी बिनसलेय.मिलिंदमध्ये अन् तुझ्यात काही वाद झाला आहे का? मी बोलू का मिलिंदशी"?

"नाही गं..तसं काहीच नाही.जरा माझीच तब्येत बरी नाही".

"काय गुड न्यूज देतेयस की काय"...

यावर काहीच न बोलता सरिता कसनुसं हसली.दोघीही वेळ झाल्याने आपापले लेक्चर घेण्यासाठी आपापल्या क्लासरुमकडे गेल्या आणि तो विषय तेवढ्यावरच थांबला म्हणून सरिताला हायसे वाटले.

सरिता शहरातील एका नामांकित काॅलेजमध्ये मराठीची प्राध्यापिका होती.

मिलिंदचे व तिचे ॲरेंज मॅरेज होते.सुशिक्षित अन् वेलसेटल्ड फॅमिली असल्याने व मिलिंद एका मल्टीनॅशनल कंपनीत मॅनेजरच्या हुद्यावर असल्याने सरिताच्या कुटुंबातील सर्वांनी या स्थळाला पसंती दर्शवली होती.

लग्नानंतर त्याच शहरात रहाणार असल्याने ती ही आनंदी होती. काही काळातच तिने मिलिंदच्या घरी गृहलक्ष्मीच्या रुपात गृहप्रवेश केला होता.

नवीन घरी आल्यावर सर्वांनी तिचे प्रेमाने स्वागत केले.सर्वांच्या आपुलकीमुळे तिला आपण सासरी आलो आहोत असे वाटलेच नाही. हसतखेळत, चेष्टामस्करीत एक वर्ष कसे निघून गेले सरिताला समजलेच नाही.


cakeav.com/2024/05/13/परिवर्तन/


©®सौ. हेमा पाटील 

माझी लेखणी


कथा आवडल्यास माझी लेखणी पेज फॉलो करायला विसरू नका.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

वर्षाव शुभेच्छांचा

  शुभेच्छांचा वर्षाव    या शुभेच्छा देणारांचे पण मला विशेषच वाटते. कशाच्याही काय शुभेच्छा द्यायच्या राव ? बेंदूर या सणाच्या शुभेच्छा? आपण काय बैल आहोत का? तसे बघितले तर बैलासारखे आपणही स्वतःला घाण्याला जोडून घेतलेच आहे म्हणा ! पण आपल्यासाठी वेगळे सण असतात ना! Father's Day ! Engineer's Day ! Doctor's Day !  मग बेंदराच्या शुभेच्छा कशासाठी? तो दिवस ज्यांच्यासाठी आहे त्यांच्याप्रती कृतज्ञता व्यक्त करा.आजकाल खेडेगावात पण अख्ख्या गावात मोजून पंचवीस तीस बैल असतील.सगळी कामे ट्रॅक्टरच्या सहाय्याने केली जातात. मग शहरात बसून बेंदराच्या शुभेच्छा का द्यायच्या? त्याऐवजी  शहरात राहणाऱ्या नवीन पीढीला बैल करत असलेल्या शारीरिक कष्टांबाबत माहीती करुन द्या.शेतीतील त्यांचे योगदान समजून सांगा. अन्न वाया का घालवू नये ते शिकवा. खरं तर बेंदूर या सणाला मुळावर आलेला सण म्हणतात. खेड्यात आजही बाकी कुठल्या सणाला पुरणपोळी केली नाही तरी एकवेळ चालते पण या सणाला पुरणपोळीचा नैवेद्य देवाला हवाच! आषाढी एकादशी.. शुभेच्छा! गुरुपौर्णिमा... शुभेच्छा! आषाढी अमावस्या उर्फ गटारी अमावस्या... शुभेच्छ...
Read more

समज

 समज ©® सौ.हेमा पाटील. "हॅलो, नमस्कार मॅडम. मी सुधांशु , सुधांशु मोरे ". "मी ओळखते का आपणांस? मला तर आठवत नाही". "मी ओळखतो तुम्हांला मॅडम". एव्हाना मॅडम वैतागल्या होत्या. त्यांनी विचारले, "कोण तुम्ही? कशासाठी फोन केला आहे"? "मॅडम,मी तुमच्या लिखाणाचा फॅन आहे.मला तुमच्या कथा फार आवडतात". "धन्यवाद. हे सांगण्यासाठी फोन केला होता का "?  "नाही.म्हणजे हे पण सांगायचे होतेच! पण दुसरे बोलायचे होते ". मॅडमना अंदाज आलाच होता म्हणून त्यांनी त्या वाचकाची बडबड थांबवण्यासाठी म्हंटले, " मी लिहायला बसले होते.तुमच्या फोन मुळे माझी लिंक तुटली". पण तो मॅडमचा पंखा स्वतःच्याच विचारात गोल गोल फिरत होता त्यामुळे मॅडमची नाराजी त्याच्या लक्षातच आली नाही. "माझा नंबर कुठून मिळाला"?  "गेल्या वर्षी हितगुज दिवाळी अंकात आपली संस्कृती नावाची कथा प्रसिद्ध झाली होती बघा. त्या अंकात कथेच्या शेवटी छापला होता". "अच्छा! ती कथा आवडली होती तर! पण  दिवाळी अंक प्रकाशित होऊन सहा महिने झाले आहेत.आत्ता का फोन केला आहे? तेव्हाच क...
Read more

रिती ओंजळ

 #रिती ओंजळ     ©️ सौ.हेमा पाटील. "जी में आता हैं तेरे दामन में सर छुपाके हम रोते रहे..रोते रहे तेरे भी आखोंमे आसूंओंकी नमी तो नहीं.... तेरे बिना जिंदगी भी लेकीन जिंदगी तो नहीं...जिंदगी नहीं.. जिंदगी नहीं" | लीना खूप अस्वस्थ होती.तिला आर्यनची खूप आठवण येत होती.आत्ता मोबाईल उचलावा आणि आर्यनला फोन करावा असे प्रकर्षाने वाटून तिने दोनदा मोबाईल उचलला पण होता आणि हताश होऊन परत टेबलवर ठेवला होता.आर्यन आपला फोन उचलेल की नाही याबाबत ती साशंक होती.आजवर आर्यनसोबत घालवलेले  क्षण तिच्या मनात फेर धरत होते.एकामागून एक आठवणी पावसाच्या सरींसारख्या मनावर कोसळत होत्या.आणि त्यात न्हाऊन निघाल्यावर मन शांतवण्याऐवजी अधिकच अस्वस्थ झाले होते.आर्यनचा दुरावा साहवत नव्हता.आत्ता या क्षणी मर्यादेच्या सगळ्या बेड्या काढून फेकून द्याव्यात आणि अधिरपणे धावतच आर्यनकडे जावे व त्याच्या मिठीत शिरावे ही इच्छा प्रबळपणे मनात दाटून येत होती...आत्ता याक्षणी मला जगातील इतर कोणतेही सुख नको आहे..त्याच्या आश्वस्त बाहुपाशांचा विळखा हाच माझ्यासाठी याक्षणी माझी सर्वात महत्त्वाची गरज आहे.मला त्याच्याकडून काहीही म...
Read more